Jazz, dat is doorgaans iets van de stad: New York, Chicago, Los Angeles. En als het een beetje tegenzit Brussel of Amsterdam. Of, godbetert, Antwerpen. Jazz, dat associeer je niet met de provincie. Nochtans zou je zo een en ander kunnen mislopen. Ooit was er nog zo’n geval: het Carlo Nardozza Quintet, dat met Winterslag een van de mooiste Belgische jazzplaten van het millennium maakte. En net zoals die plaat heel wat fraais herbergde van toen weinig bekende maar straffe muzikanten, zo heeft ook Pre Sentiment een paar aantrekkelijke troeven.

Een hip geluid is er daar geen van. Belgische jazz anno 2017 is vaker wel dan niet een synoniem voor crossover, voor bricoleren met elektronica en resoluut de kaart van de verjonging trekken via in zwang zijnde genres of spielereien. Dat gebeurt hier niet. Dada Bölüm is resoluut verankerd in jazz van de jaren vijftig en zestig, met een streep soul en funk erdoor, en is een volledig akoestische band die geleid wordt door trombonist Tim Daemen. Die maakt deel uit van het vanuit midden-Limburg opererende Muze Jazz Orchestra en was al te horen aan de zijde van Eefje De Visser, maar daarnaast is hij dus niet zo heel bekend. Misschien heeft het ermee te maken dat hij een laatbloeier is en in eerste instantie muziekles geeft?

Daemen verzamelde fijne muzikanten rond zich, met in eerste instantie zijn broer, Daniel. En laat dat de altsaxofonist zijn die in het vorige decennium in het uitmuntende kwintet van Nardozza zat. Zij krijgen gezelschap van een ons onbekende, jonge ritmesectie: Justin van Uum (bas) en Achim Bill (drums). Vanaf “Be My Guest” wordt de favoriete speelzone van de band verkend: zwierige jazz, met een lichtvoetig trippelende, wendbare ritmesectie en een hechte blazerstandem die zowel uitpakt met knappe unisonolijnen, als parallelle wegen verkent en de bal heen en weer kaatst. Opvallend is dat ze allebei sterk melodieus soleren, met souplesse én een fraaie klank.

Bij recensies over jazztrombonisten gaat het vaak over kleppers als J.J. Johnson en Kai Winding, maar hier zijn er nog andere namen die ons te binnen schoten. Daemen heeft een trefzekere, vloeiende stijl, vrij van poeha. Dat komt deze even coherente als diverse plaat enkel ten goede. Zo wordt met “Burning Forward” even gelonkt naar Masada-terrein. Met ook een glansrol voor de saxofonist, die hier nog eens zijn behendigheid en weemoedige klank demonstreert. Vervolgens word je op sleeptouw genomen langs een afwisselend panorama van stijlen en klanken. Is “Old Feet” nog een trage, elegische brok waarin het trombonegeluid gedempt wordt, dan duikt “The Breaker” met z’n dansende ritmesectie, guitige drive en krachtige solo’s daarna in de soul/funk-zone. Groovy en swingend, geen kleffe boel.

In “No Pressure” wordt opnieuw halt gehouden in een wereld tussen soul en jazz (denk Curtis Fuller, Lou Donaldson of Cannonball Adderley), terwijl het samenspel in “Tom Ka Kai”, dat nog iets dieper in de geschiedenis duikt, haast iets heeft van de combinatie Benny Carter (of Johnny Hodges) en Frank Rosolino. Knap hoe stijlvol en moeiteloos bluesy hier geschuifeld wordt. Dat Dada Bölüm toch een hedendaagse band is, wordt dan weer duidelijk met “So They Say”, dat dobbert op een pulserende baslijn, de eerste in een reeks van repetitieve elementen die voor een knappe hypnose zorgen. “A Tiny Story” is achteraan net wat het zegt: een knap afsluitend slaapliedje.

Opnieuw: met Pre Sentiment ga je niet meteen scoren bij de hippe kerels en grieten die op zoek zijn naar het heetste snoepje van vandaag. En dan? Het is immers wél een verrassend solide plaat van een kwartet waarin elke schakel gewoon goed zit. De blazerssolo’s zijn fris, catchy en compact, het samenspel klinkt spontaan, soepel en ongedwongen. De ritmesectie is niet enkel dienend, maar speelt mee in een reeks composities die na ettelijke draaibeurten nog altijd overeind blijven. Te ontdekken, voor Limburgse én andere jazzliefhebbers.

Dada Bölüm heeft een reeks release-concerten gepland: op 26/9 in cc De Kimpel (Bilzen), 12/11 in De Fabel (Heerlen, NL), 3/12 in Schlachthof (Eupen) en 16/12 in De Sjruur (Maaseik).

Thank you Guy Peters!

√